ورود به حساب کاربری
وبینار: یادگیری پایدار برای رهبران فردا؛ مهندس حسین ساسانی، 25 بهمن‌ماه 1402
سخنران: مهندس حسین ساسانی
زمان: چهارشنبه 25 بهمن‌ماه 1402
ساعت 17 الی 18
لینک ورود به محیط وبینار:
مهندس حسین ساسانی
- مدیرعامل و عضو هیأت مدیره در شرکت‌های مختلف
- دبیرکل و عضو هیأت مدیرۀ کنفدراسیون صنعت ایران
- عضو هیأت مدیره در صنعت بیمه و بانکداری
- رئیس کمیتۀ برنامه‌ریزی انجمن آموزش مهندسی ایران
- مدرس دوره‌های مدیریتی و آموزش مهندسی صنایع
- مؤلف کتب برنامه‌ریزی استراتژیک، مدیریت عملکرد، رقص با ناکامی در حرکات لرزان توسعه پایدار، پروفایل مهندسان برجستۀ فرهنگستان علوم
- حضور در رسانه‌ها، ارائه مقاله‌ها و کنفرانس‌ها به‌عنوان برگزارکننده یا سخنران کلیدی
چکیده سخنرانی
تغییرات و تحولات جهانی در مؤسسات دانشگاهی و آموزشی، کسبوکارها، و سازمان‌های عمومی شتاب بیشتری به خود گرفته است و آنها را واداشته تا عناصر اساسی لازم برای یادگیری مادام‌العمر و به دنبال آن، توسعه پایدار را پی‌جویی کنند. در این راستا، به‌هم‌وابستگی کسبوکارها، مؤسسات آکادمیک و دانشگاهی با بازارهای جهانی، آنها را وادار کرده به دنبال راه‌های تازه و فرصت‌های نو در فعالیت‌های خود باشند. پیامد این الزام سبب شده تا آنها نیازمند سیستم‌ها و ساختارهایی باشند که دیدگاه به‌هم‌پیوستگی را تقویت و چشم‌اندازهای جدیدی را دنبال کنند. از طرف دیگر، هم‌گامی با تغییرات مهم در تکنولوژی، فرآیندها، روش‌های نوین آموزشی، مبانی جدید علمی و فرهنگ سازمانی، امکان گسترش سریع ایده‌های تازه در سراسر سازمان‌های علمی و اقتصادی را نیز ضرروی کرده است.
نکته با اهمیت این است که؛ تعییرات و تحولات با شتاب جهانی به ویژه در حوزه تکنولوژی، نیاز به رهبران و طراحان خلاق را بیشتر و نظام‌های نوآوری را پایان‌ناپذیر کرده است. مسأله کلیدی در عصر درهم‌تنیده شدن روزافزون «تحول‌جهانی»، این است که نوآوری را باید در تمام حوزه‌های رهبری بیش از پیش بیاموزیم. «نوآوری» باید در همه سطوح مراکز دانشگاهی و کسب و کارهای اقتصادی جریان داشته باشد؛ در هر جا که رهبران، اساتید، مدیران و کارکنان این مراکز و کسبوکارها با دشواری‌ها روبه‌رو می‌شوند، در هر جا که با شرایط پیش‌بینی‌نشده سروکار دارند، یا در هر جا که با شیوه‌های متعارف کامیاب نمی‌شوند.
الزامات دنیای جدید، یک تکلیف مهم و اجتناب‌ناپذیر برای ساختار اقتصادی، دانشگاهی و صنعتی تعیین می‌کند. پارادایم سنتی «آموزش» دیگر پاسخگویی نیازهای شرایط امروز نیست. بنابراین ضرورت دارد آموزش وارد فضای پارادایم جدیدی شود و هویت[1]،هدف بنیادین[2]، قصد دیرپایی[3]، و چشم‌انداز[4]خویش را بازاندیشی[5]، بازانگاری[6] و بازآفرینی[7] در قالب «یادگیری نه آموزش» نماید.
دستیابی به این امر و ایجاد تحول در نظام یادگیری و تغییر پارادایم آن، نیازمند یک مدل و چارچوب متفاوت است که باید بدان پرداخت و تلاش متولیان را در این خصوص همسو کرد. از همین رو، مدلی را با عنوان «یادگیری پایدار برای رهبران فردا» طراحی کردم و فضای پارادایم این مدل را «یادگیری مهندسی انسان‌گرایانه» نام نهادم. «انسان‌گرایانه» یعنی قرار دادن انسان و آینده آن در کانون تمام فعالیت های یادگیری. به‌طوری که؛
- رهبران در طراحی، ارزیابی و ساخت یک محصول/ خدمت یا برون‌داد کارشان بر رفاه اجتماعی و آینده بهتر جوامع انسانی تمرکز دارند.
- به صورت آشکارا، تعهد به سطح بالایی از سرآمدی در جهت دستیابی به توسعه پایدار در کارشان دیده می‌شود.
- از برقراری ارتباط و تبادل اندیشه، دانش، تجربه و اطلاعات با سایرین مشتاقانه استقبال می‌کنند.
- در تغییرپذیری و پذیرش چالش‌ها و شرایط جدید پیش‌قدم می‌شوند.
- پذیرش مسوولیت و قبول نتایج عملکرد خود را دارا هستند.
- دیگران را در پذیرش مسوولیت‌ها تشویق کرده و الهام‌بخش می‌شوند.
[1] Identity
[2] Purpose
[3] Long-Rang Intention
[4] Vision
[5] Rethinking
[6] Reimagining
[7] Re-Creation
